«Մեշալիի ցեղասպանության մասնակիցներից Վագիֆ Խաչատուրյանն ասաց, որ մեզ կսպանի, եթե գյուղից դուրս չգանք».
Այս մասին «Report»-ի արեւմտյան բյուրոյին ասել է Խոջալուի շրջանի Մեշալի գյուղի բնակիչ Վելի Վալիեւը, ով ներկայումս ընտանիքի հետ ապրում է Գորանբոյ թաղամասում։
Նա ասաց, որ Վ.Խաչատրյանի և նրա ընտանիքի անդամների ատելությունը ադրբեջանցի ազգության նկատմամբ զգացել է դեռ Մեշալիի միջադեպից առաջ։
Գյուղացին պատմեց այդ իրադարձությունների մասին իր հիշողությունները՝ ասելով, որ ամեն գիշեր Մեշալի գյուղի մուտքի պոստում են կանգնում ու միայն առավոտյան տուն են գալիս։
«1991 թվականի դեկտեմբերի առավոտյան Ալյոշան (ազգանունը չի հիշում) և Վագիֆ Խաչատուրյանը «ԳԱԶ-53» մակնիշի մեքենան լցրել են զինամթերք և բերել գյուղի վերևի հատված, զենքերը բաժանել այնտեղ հավաքված հայերին և հարձակվել. գյուղն այդ զենքերով։ Կրակոցների պահին Վագիֆը, Շուրիկը, Նարիկն ու Արմարիսը բղավել են՝ գյուղից դուրս արի, թե չէ քեզ կսպանենք։
Վ.Վալիևը հայտարարել է, որ Բադարա գյուղը, որտեղ նրանք ապրում են, հարևան է Մեշալիի հետ, հետևաբար նա բոլորին ճանաչում է. թույլ տվեք այդ գյուղի տարածքով անցնել մեր գյուղ»։ Ուստի մենք ստիպված եղանք ոտքով լրացուցիչ 6 կիլոմետր գնալ մինչև մեր գյուղ։ Նրանք պատերազմից շատ առաջ թշնամաբար էին վերաբերվում մեզ»։
Վ.Վալիևն ասաց, որ այդ ժամանակ Խանքենդի ավտոբուսի վարորդը եղել է նաև Վ.Խաչատուրյանի եղբայրը։ Նա երբեք թույլ չի տվել ադրբեջանցի ուղեւորներին ավտոբուս նստել, միշտ կանգնել է պահել, իսկ հայերին չի թողել կանգնել։
Գյուղի բնակիչն ընդգծեց, որ այն ժամանակ Վ.Խաչատուրյանն ու մյուսները փողոցի մեջտեղում անխնա սպանում էին մարդկանց՝ անկախ ծերից, երիտասարդներից, երեխաներից ու կանանցից.
«Մենք պայքարում էինք մեր ունեցած հնարավորությունների հետ։ Տները հրկիզվել են արկերից. Իմ, մորաքրոջս տղայի ու հարեւանների տները մոխրացել են։ Մեզ օգնության հասան Քոսալար գյուղի բնակիչները, զինվորները։ Մենք հետ շպրտեցինք հարձակվող թշնամուն։ Նրանց աջակցելու էին եկել նաեւ ռուսական բանակի զինվորները։ Հենց ռուսներն են նրանց տվել իրենց հատուկ զենքերը։ Բայց մենք այդ դեպքից հետո չլքեցինք մեր գյուղը։ Խոջալուի գրավումից հետո ստիպված եղանք լքել գյուղը։ Ես գնացի նաև Խոջալուի ցեղասպանության ժամանակ սպանված ադրբեջանցիների դիակները արտաշիրմելու։ Մեզ քաղաքացիական հագուստ են տվել՝ դիակները վերցնելու համար։ Ես հերթական անգամ ականատես եղա այնտեղի հայերի դաժանությանը»։
Ցանկանում եմ շնորհակալություն հայտնել իմ կառավարությանը, իմ զինվորներին և իրավապահներին՝ Մեշալիի ջարդին առնչություն ունեցող Վ.Խաչատրյանին կալանավորելու համար։ Բադարա գյուղի բնակիչների երեւի 90 տոկոսը մասնակցել է Մեշալիի ջարդերին։ Ես ուզում եմ, որ բոլորը, ում ձեռքերը թաթախված են մեր ժողովրդի արյունով, ստանան իրենց պատիժը։ Հենց տեսա նրան եթերում, հենց ճանաչեցի, նյարդայնացա, որ այս սրիկա դեռ ողջ է։ Ես հավատում եմ, որ նա և մյուս հանցագործները պատշաճ կերպով կկրեն իրենց պատիժը»,- հավելել է Մեշալի գյուղի բնակիչ Վալի Վալիևը։
Նշենք, որ 1991 թվականի դեկտեմբերի 22-ին Խոջալուի շրջանի Մեշալի գյուղում ադրբեջանցիների նկատմամբ իրականացված ցեղասպանության մասնակիցներից Խաչատուրյան Վագիֆ Չերքեզովիչը բուժում ստանալու քողի տակ փորձելով մեկնել Հայաստանի Հանրապետություն։ Կարմիր Խաչի Միջազգային Կոմիտեի միջնորդությունը դադարեցրել են Ադրբեջան-Հայաստան պետական սահմանային ծառայության զինծառայողները, նրան բերման են ենթարկել Լաչինի սահմանային կետում։
Գլխավոր դատախազության պաշտոնական տեղեկատվության մեջ ասվում է, որ 1991 թվականի դեկտեմբերի 22-ին հայկական անօրինական զինված ուժերի անդամները Խոջալուի շրջանի Մեշալի գյուղում մեծ նյութական վնաս են հասցրել, տեղահանել ազգությամբ ադրբեջանցի մարդկանց՝ ոչնչացնելով ու վնասելով բազմաթիվ. գյուղացիների և պետության ունեցվածքը ԱՀ դատախազության կողմից ԱՀ քրեական օրենսգրքի համապատասխան հոդվածներով հարուցված քրեական գործի քննությունը շարունակվում է։
Այս պահին ձեռնարկվում են անհրաժեշտ օպերատիվ-հետախուզական միջոցառումներ՝ քրեական գործով մյուս մեղադրյալներին պատասխանատվության ենթարկելու ուղղությամբ։
Աղբյուր.Հաշվետվություն
