Ադրբեջանի բնակչությունը վտարվել է 8000 քառակուսի կիլոմետր տարածքի 172 բնակավայրերից։ 1988 թվականի ցուրտ դեկտեմբերին վտարվածների ընդհանուր թիվը 182000 էր (ՄԱԿ ՓԳՀ-ի տվյալներ)։
Բացի այդ, արտաքսվել է 18000 քուրդ և 1000 ռուս (ըստ Ադրբեջանի Գերագույն խորհրդի փախստականների հանձնաժողովի տվյալների):
ԽՍՀՄ ՆԳՆ քննչական նյութերի համաձայն՝ բռնի տեղահանության ժամանակ սպանվել է 216 ադրբեջանցի (երկուսը գլխատվել են, 11-ը ողջ-ողջ այրվել, մեկը՝ կախվել, երեքը՝ մասնատվել, 29-ը ջարդվել է մեքենաներով, 41-ը՝ ծեծի ենթարկվել։ մահացու ելքով, 49-ը թաղվել են սառցակալած լեռներում, 1 մարդ մահացել է էլեկտրական հոսանքից, 8 մարդ անհետ կորել է): Մահացածներից 57-ը կանայք են, 23-ը՝ երեխաներ։
Հայ հեղինակ Զարեն Կարկադյանն իր «Խորհրդային Հայաստանի բնակչությունը 1831-1931 թվականներին» գրքում գրում է, որ մինչ 1820 թվականը ժամանակակից Հայաստանի տարածքում գտնվող 2300 բնակավայրերից 2000-ում ադրբեջանցիներ են ապրել։ 1813 թվականի Գյուլիստանի պայմանագրի ստորագրումից հետո ադրբեջանցիները ժամանակ առ ժամանակ ենթարկվում էին զանգվածային տեղահանության։
1986 թվականին Երեւանում լույս տեսած «Հայաստանի եւ շրջակա շրջանների տեղանունների բառարան» գրքում գրված է, որ ժամանակակից Հայաստանի տարածքում բնակվողների 70 տոկոսն այնտեղ է եկել Թուրքիայից եւ Իրանից 1828-1930 թթ.
20-րդ դարում Հայաստանից ադրբեջանցիների զանգվածային արտաքսումը տեղի է ունեցել 1905, 1918-1920, 1948-1956, 1987-1988 թթ. Արդյունքում ավելի քան 1,500,000 ադրբեջանցիներ արտաքսվել են իրենց պատմական բնակավայրերից։
Խորհրդային Հայաստանի ստեղծումից հետո ադրբեջանցիներն ապրել են 940 բնակավայրերում, որոնցից 698-ը վերանվանվել են խորհրդային տարիներին։ 1991 թվականին եւս 91 բնակավայր անվանակոչվել է հայկական անուններով։ -03B04-
