Վալի Խալիլով. «Հալեցին ու «կլյոնկա» լցրին ճակատիս, պոկվեց, եղունգներս հանեցին…
Եվլախի բնակիչ Վալի Խալիլովը, ով 2017 թվականի մայիսին Թարթառի դեպքերի ժամանակ դավաճանության մեղադրանքով կալանավորվել է, դատապարտվել 10 տարվա ազատազրկման, իսկ 5 ու կես տարի անց արդարացվել, ասում է, որ տեղի ունեցածը փշրեց իր ողջ կյանքը։ Նրա խոսքով՝ չնայած այն բանին, որ անցել է ավելի քան 6 տարի, նա դեռ զգում է իր կրած խոշտանգումների ցավը։
«Իմ ստացած հարվածներից ո՞րն ասեմ։
«Հիմա էլ երբեմն ցավից գիշերները չեմ կարողանում քնել։ Նյարդերս լրիվ անսարք են։ Ես իմ հոգում ուժ չունեմ, ոտքերս իմ խոսքին չեն հետևում, ես չեմ կարող աշխատել ծանր աշխատանքի մեջ։ Կյանքիս ցավը, ազատությունը… Երբ ես բանտում էի, հորեղբայրս ու մայրս չդիմացան այս ցավին ու մահացան։ Իմ ընտանիքը քանդվեց։ Հարվածներից ո՞րն եմ ստացել», – Ելույթ է ունենում Վալի Խալիլովը.
Նրա խոսքով, երբ տեղի ունեցան Թարթառի դեպքերը, ինքը ընդամենը 5 ամիս է, ինչ արտաժամյա զինվորական է աշխատել, եղել է մանգայի հրամանատարը։ Ասելով, որ 11 օր շարունակ տարբեր տեսակի խոշտանգումների է ենթարկվել՝ Վալի Խալիլովը ցույց է տալիս ճակատին, ձեռքերին և ոտքերին հետքերը.
«Հալվեցին ու «կլյոնկա» լցրին ճակատիս, պոկվեց։ Եղունգներս հանեցին։ Ձախ ականջս դեռ լավ չի լսում։ Ես այրոց ունեմ։ Ձախ ոտքիս այնպես խփեցին, որ ոսկորներս կոտրվեցին, ոտքս պայթեց, կոմայի մեջ ընկա։ Ինձ տարան Բաքու՝ «Պապանինի» հիվանդանոց։ Այդպիսի խոշտանգումներ, հետո 5 ու կես տարի «դավաճանի» պիտակով ապրել, այսքան կորուստներ… Բաներ կան, որ ետ չի բերվում, ինչ էլ անես»։
«Երեք օր մատաղ ոչխարի պես ոտքերիցս կախեցին».
Նրա խոսքով՝ խոշտանգումները շարունակվել են հիվանդանոցում։ Քանի որ նրանք ներկայացվել են որպես «երկրի դավաճաններ», ծեծի են ենթարկվել բոլորի, այդ թվում՝ բուժքույրերի կողմից.
«Ես կուզենայի այսօր նայել այդ բուժքույրերի աչքերին։ Պատկերացրեք՝ կապել են անկողնուց, մեկ-մեկ ապտակել են, ոտքերով հարվածել։ Պատասխան պետք է տան Խանլար Վալիևը (զինվորական դատախազ), Շաֆահաթ Իմրանովը (տեղակալ), Էմին Վալիևը (քննիչ)։ Նրանք սպառնում էին ինձ և ընտանիքիս։ Երեք օր մատաղ ոչխարի պես ոտքերիցս կախված պահեցին։ Դեմքիս 5 զինվոր են դրել, որ ես իբր տարել եմ հայերի մոտ։ Նրանք էլ 18-19 տարեկան երեխաներ էին, ի՞նչ ասեմ։ Ճնշել են, վախեցրել են, հոգու ցավից նման հայտարարություն են տվել»։
Նա հիշում է, որ 2017 թվականին, երբ տեղափոխվել է քննչական մեկուսարան, բազմաթիվ վնասվածքների հետքեր է ունեցել։ Բայց փորձագետը կարծիք է հայտնել, որ այդ վնասվածքները ստացել են ոչ թե այն ժամանակ, այլ շատ ավելի վաղ.
«Ենթադրաբար այն ստացել եմ բանակում աշխատելուց առաջ։ Չի կարելի այդքան սուտ, այսքան անմարդկայնություն թողնել…»:
«Ինչու՞ պետք է իմ երեխային դավաճանի աղջիկ անվանեն։
Վալի Խալիլովը ափսոսում է, որ չի կարող դիմել նրանց դատարան, ովքեր ներկայումս դատվում են խոշտանգումների համար ֆինանսական անկարողության պատճառով։ Ասում է՝ փող ունենար, Եվլախից հետ-գալիս, անպայման կմասնակցի այդ դատական նիստերին…
Վալի Խալիլովը հավելել է, որ ավելի շատ ուրախ է, որ արդարացվել է, քան ազատվել՝ իր վրայից բիծը հեռացնելու պատճառով.
«Այս զգացումը բառերով չի կարելի արտահայտել։ Ես աղջիկ ունեմ։ Ինչո՞ւ պետք է իմ երեխային ճանաչեն որպես «դավաճանի աղջիկ», երբ ես ոչ մի վատ բան չեմ արել։ Բարեբախտաբար, այս խարանը հեռացվել է մեզանից: Հիմա իմ հիմնական պահանջն այն է, որ բոլորը, ովքեր ներգրավված են մեր իրավիճակում, պետք է պատժվեն։ Ես էլ եմ ուզում աշխատանք գտնել»:
