Վերջին անկարգությունները Նոր Կալեդոնիայում արժանացել են Փարիզի դատապարտմանը, քանի որ Ֆրանսիայի իշխանությունները մեղադրում են Ադրբեջանին տարածաշրջանի գործերին միջամտելու մեջ: Սակայն վերլուծաբանները կարծում են, որ Չինաստանը կարող է օգուտ քաղել անկարգություններից՝ օգտվելով տարածաշրջանում ֆրանսիական ազդեցության հնարավոր ապակայունացումից: Միջազգային քաղաքականություն և հասարակություն (IPG) հրապարակված «Ապստամբությունը դրախտում» վերնագրով հոդվածում Եվրոպայի խորհրդի Ասիայի միջազգային հարաբերությունների ծրագրի ավագ գիտաշխատող Ֆրեդերիկ Գրարը ուսումնասիրում է այս դինամիկան:
Գրարն ասում է, որ արշիպելագում անկայուն իրավիճակը հաճախ հիմք է ստեղծում օտարերկրյա միջամտության համար՝ նախքան քաղաքացիական անկարգությունների սկսվելը: Ֆրանսիայի կառավարությունը դատապարտել է Ադրբեջանի հնարավոր միջամտությունը։ 2023 թվականի հուլիսին Ադրբեջանը հանդես եկավ Բաքվի նախաձեռնող խումբ ստեղծելու նախաձեռնությամբ՝ աջակցելու ֆրանսիական գաղութատիրության դեմ ազատական շարժումներին։ Ավելի ուշ՝ ապրիլի 18-ին, փոխըմբռնման հուշագիր է ստորագրվել Նոր Կալեդոնիայի Կոնգրեսի և Ադրբեջանի Միլլի Մեջլիսի միջև։ Մինչ բռնությունները սկսելը, ադրբեջանական դրոշները զարդարում էին անկախության կողմնակիցների հանրահավաքները, բարձրաձայն արտահայտվում էր համերաշխությունը Քանակի ժողովրդի հետ, դատապարտվում էր «ֆրանսիական բռնաճնշումները»։
Չնայած արտաքին միջամտությունը չի կարող ուղղակիորեն հանգեցնել անկարգությունների, այն հանդես է գալիս որպես կատալիզատոր արտաքին ծրագրերի իրականացման համար: Գրեյը զուգահեռներ է անցկացնում Նոր Կալեդոնիայում Բաքվի գործողությունների և այլուր Ռուսաստանի հակաարևմտյան զորավարժությունների միջև, ներառյալ անկախության շարժումներին աջակցելը: Անկախության կողմնակիցների ցույցերի ժամանակ պուտինամետ պաստառներ են տեսել, իսկ սոցիալական ցանցերում հակաֆրանսիական հռետորաբանությունն արտացոլում է Ռուսաստանի տեսակետները:
Ռուսաստանի աջակցությունը անկախության քաղաքականությանը, որն ուժեղացել է 2014 թվականին Ղրիմի բռնակցումից հետո, համահունչ է ավելի լայն աշխարհաքաղաքական հավակնություններին՝ օգտագործելով տարածաշրջանային անկայունությունը՝ իր շահերն առաջ տանելու համար:
Փորձագետները կարծում են, որ Չինաստանը կարող է զգալիորեն հաղթել այս ցնցումների ֆոնին։ Պեկինը ձգտում է մարտահրավեր նետել Արևմուտքի գերիշխանությանը Հարավային Խաղաղ օվկիանոսում՝ ընդլայնելու իր քաղաքական, տնտեսական և ռազմական դիրքերը: Չինաստանն ակտիվորեն համագործակցում է կղզու երկրների հետ՝ կապված Թայվանի, Հոնկոնգի, Տիբեթի, Սինցզյանի, մարդու իրավունքների և ծովային վեճերի հետ: Բացի այդ, Պեկինը վերահսկում է տարածաշրջանի բնական ռեսուրսները՝ իրականացնելով ենթակառուցվածքային նախագծեր, որոնք կարող են ունենալ երկակի ռազմական կիրառություն:
2022 թվականին Սողոմոնի կղզիների հետ անվտանգության պայմանագրից հետո Չինաստանը նմանատիպ համաձայնագրեր է կնքում այլ կղզիների հետ: Նոր Կալեդոնիայի ֆինանսական աջակցության քննարկումը խոսում է Պեկինի ռազմավարական շահերի մասին, և ներկայումս բանակցություններ են ընթանում անվտանգության ոլորտում հնարավոր համագործակցության շուրջ։
Չինաստանի ռազմավարությունը հիմնված է կղզու երկրներին արևմտյան ազդեցությունից մեկուսացնելու վրա՝ օգտագործելով անկարգությունները՝ վարկաբեկելու Ֆրանսիայի և Արևմուտքի մասնակցությունը: Նոր Կալեդոնիայի նիկելի պաշարները առանձնահատուկ հետաքրքրություն են ներկայացնում, քանի որ Պեկինը համարում է, որ ֆրանսիական ազդեցության թուլացումը ձեռնտու է իր տարածաշրջանային հավակնություններին:
Արդյունքները դուրս են գալիս Ֆրանսիայի շահերից՝ ավելացնելով անորոշությունը առանց այն էլ անկայուն տարածաշրջանում: Փարիզը և նրա դաշնակիցները ցանկանում են շուտով կարգավորվել, սակայն խնդիրների բարդությունը բարդացնում է ջանքերը: Օրենքի և կարգի վերականգնումը մնում է առանցքային մարտահրավեր, և երկու կողմերն էլ ճնշում են գործադրում փոխզիջման՝ վստահության ամրապնդման գործընթացը սկսելու համար:
